köpürmək

1.

f.

1. Qabarıb köpüklənmək, qabarıb şişmək, kükrəmək. Dəniz köpürmüşdü. – Yel üfürdü, su köpürdü. (Ata. sözü). <Nəbi:> Birlikdə çıxardıq dağa ikimiz; Baxırdıq köpürüb axan sulara. S. Rüst.. Ömür dedikləri coşqun çay kimi; Kükrəyib köpürür, hər zaman gedir. M. R..

2. məc. Bərk hirslənmək, coşmaq, özündən çıxmaq. Bir anda köpürmüş, bir anda sönmüş; Xırçın əməllərin yadıma düşdü. M. Müş..

2.

bax köpmək. Relslər yanında torpağın necə köpürüb qalxdığını xatırlayıram. Ə. M..